از شروع زندگی تا تاسیس سلسله‌ای که قدرتی جدید برای ایران رقم زد و دودمان پارتیان را بنیان گذاشت.
اشک اول یا همان اشک نهاد، مؤسس سلسله اشکانیان، حدود سال ۲۵۰ قبل از میلاد ظهور کرد. او از خانواده‌ای پارتی بود که در منطقه مرو (امروزه در ترکمنستان) زندگی می‌کردند. خاندان اشکانیان زیر سلطه سلوکی‌ها بودند، اما اشک با نفوذ و رهبری قوی خود توانست ابتدا موقعیت و نفوذ خانوادگی‌اش را ارتقا دهد.
اشک به عنوان فرمانده نظامی و رهبر قبایل پارتی نقش کلیدی در قیام علیه سلوکی‌ها داشت. با اتحاد قبایل مختلف و تشکیل ارتشی توانمند، او توانست کنترل مناطق وسیعی از ایران را به دست بگیرد.
اشک اول موفق شد در حدود سال ۲۴۸ قبل از میلاد با سرنگونی حاکم سلوکی منطقه مرو، پایه‌های یک حکومت مستقل را بنیان بگذارد. این رویداد، آغاز سلسله اشکانی بود که تا حدود ۴۵۰ سال بر بخش عمده‌ای از ایران و نواحی پیرامونی آن حکومت کرد.
سلسله اشکانی به دلیل ساختار فدرالی و نظامی قوی، توانست به مقابله با رقبای قدرتمندی مانند امپراتوری روم بپردازد و استقلال ایران را حفظ کند. اشک اول با سیاست‌مداری دقیق، از نفوذ بیگانگان کاست و پایه‌های اقتدار پارتیان را مستحکم کرد.
اشک اول حکومت خود را بر اساس اتحاد قبایل و نظامی‌گری استوار کرد. وی ارتشی منظم و قدرتمند ساخت که از سوارکاران سبک و چابک پارتی تشکیل شده بود و همین تاکتیک‌ها به اشکانیان قدرت زیادی در برابر دشمنان داد.
سلسله او به دلیل توانایی در اداره مناطق مختلف به صورت نیمه مستقل، توانست انعطاف‌پذیری سیاسی و اقتصادی بالایی داشته باشد. این روش سبب شد که تا قرن‌ها حکومت اشکانی ادامه یابد و یکی از دوران‌های طلایی تاریخ ایران باشد.
اشک اول نه تنها بنیانگذار یک دودمان بود، بلکه سرآغاز احیای هویت ایرانی در برابر نفوذ فرهنگی و سیاسی یونان باستان و دیگر اقوام بود.