آخرین پادشاه هخامنشی و پایان امپراطوری‌ای که روزگاری جهان را به لرزه درآورد
داریوش سوم در سال ۳۸۳ پیش از میلاد به دنیا آمد و در سال ۳۳۹ پیش از میلاد به تخت سلطنت رسید. او وارث یکی از بزرگ‌ترین امپراطوری‌های جهان بود؛ امپراطوری هخامنشی که از شرق مصر تا هند گسترده بود و امروز شامل کشورهای متعددی مانند ایران، عراق، سوریه، مصر، ترکیه و افغانستان می‌شود.
با این حال، این امپراتوری بزرگ دچار ضعف‌های فراوانی شده بود. شورش‌ها و ناآرامی‌های داخلی، رقابت‌های دربار و تهدیدهای خارجی شرایط سختی را برای داریوش سوم رقم زده بود.
داریوش سوم با امید به احیای قدرت امپراتوری هخامنشی، ارتشی منظم و قدرتمند را سازمان داد. او قصد داشت بار دیگر نظم و قدرت مرکزی را برقرار کند و قلمرو گسترده‌ای را که به تدریج از دست داده بود، بازپس گیرد.
در نبردهایی مهم، داریوش تلاش کرد مقابل لشکریان اسکندر مقدونی مقاومت کند، اما تاکتیک‌های نوین و قدرت سازمانی ارتش اسکندر، باعث شد امپراتوری هخامنشی یکی پس از دیگری سقوط کند.
هنگامی که اسکندر به پرسپولیس، پایتخت باشکوه هخامنشیان رسید، با شهری پر از شکوه و عظمت روبرو شد که یادگار سال‌ها قدرت و فرهنگ ایرانی بود.
در یک شب تاریک و پرآتش، پرسپولیس به دست اسکندر به آتش کشیده شد؛ اقدامی که نه تنها به معنای انتقام، بلکه به مثابه پایان یک دوره تاریخی بزرگ بود. پرسپولیس، که تجسم قدرت و فرهنگ ایران باستان بود، به خاکستر بدل شد و از میان رفت.
داریوش سوم سرانجام در سال ۳۳۰ پیش از میلاد به دست یکی از فرماندهان خود کشته شد. این رویداد، پایان سلسله هخامنشی و آغاز دوره جدیدی در تاریخ جهان بود.