مقاومت مادها در برابر یکی از قدرتمندترین امپراتوری‌های زمان خود یعنی آشوریان.
آشوریان، که امپراتوری مقتدر و پرقدرتی در شمال بین‌النهرین بودند، بارها به سرزمین‌های ماد یورش بردند. این حملات هدفشان تسلط بر راه‌های تجاری و گسترش قلمرو بود. مادها، هرچند در ابتدا قبیله‌ای و پراکنده بودند، اما این تهاجمات موجب افزایش حس همبستگی و ضرورت اتحاد برای دفاع مشترک شد.
مادها با استفاده از موقعیت جغرافیایی خود در کوه‌های زاگرس و تکنیک‌های جنگ چریکی، توانستند حملات آشوریان را دفع کنند. ایجاد دژهای مستحکم و استفاده از تاکتیک‌های کمین در مناطق صعب‌العبور باعث شد که تلفات زیادی به آشوریان وارد شود.
همچنین، مادها به تدریج از اسلحه‌ها و فناوری‌های جنگی پیشرفته‌تر بهره بردند که برخی از آن‌ها را از تمدن‌های همسایه واد گرفته بودند.
نبردهای موفق مادها باعث شد که به تدریج آشوریان از مناطق غربی فلات ایران عقب‌نشینی کنند. این موفقیت‌ها زمینه‌ساز شکل‌گیری پادشاهی متمرکز مادها به رهبری دیاکو شد و هگمتانه به عنوان مرکز سیاسی و نظامی مادها جایگاه خود را تثبیت کرد.
این مقاومت تاریخی، نمادی از توانمندی‌های دفاعی و اتحاد اقوام ایرانی بود که بعدها در تاریخ ایران نقش مهمی ایفا کرد.