از ژنرال‌های برجسته اسکندر تا بنیان‌گذار امپراتوری سلوکی
سلوکوس در حدود سال ۳۵۸ پیش از میلاد در مقدونیه به دنیا آمد. او پسر آنتیوخوس بود و از طبقه اشرافی به‌شمار می‌رفت. اطلاعات زیادی از دوران کودکی او در دست نیست، اما مشخص است که در دربار مقدونیه رشد کرد و تعلیمات نظامی و سیاسی دید.
سلوکوس به یکی از ژنرال‌های برجسته اسکندر مقدونی تبدیل شد. او در لشکرکشی‌های متعدد اسکندر از جمله نبرد گاوگاملا و هند حضور داشت و به خاطر وفاداری و توانایی‌های نظامی‌اش مورد احترام قرار گرفت. پس از مرگ اسکندر در سال ۳۲۳ ق.م، امپراتوری او بین سردارانش تقسیم شد و سلوکوس ابتدا به عنوان ساتراپ بابل منصوب شد.
در سال ۳۱۲ ق.م، سلوکوس توانست کنترل بابل را دوباره به دست گیرد و این رویداد، آغاز رسمی امپراتوری سلوکی محسوب می‌شود. او با گسترش نفوذش به سمت شرق و غرب، قلمرویی عظیم را شکل داد که از سواحل دریای اژه تا مرزهای هند گسترده بود. سلوکوس شهرهای متعددی را بنیان نهاد و شهر سلوکیه بر دجله به پایتخت او تبدیل شد.
سلوکوس با دیگر جانشینان اسکندر وارد اتحادها و نبردهایی شد. او در نبرد ایپسوس در سال ۳۰۱ ق.م نقش کلیدی داشت که در آن آنتیگون یک‌چشم شکست خورد. پس از این پیروزی، سلوکوس سرزمین‌های بیشتری را تصرف کرد و تبدیل به یکی از قدرتمندترین دیادوخ‌ها شد.
در سال‌های پایانی عمرش، سلوکوس برای تصرف مقدونیه و بازگشت به اروپا تلاش کرد. اما در سال ۲۸۱ ق.م توسط بطلمیوس کرائونوس، پسر بطلمیوس اول، در لیسیماخیه ترور شد. مرگ او پایانی بر زندگی یکی از مؤثرترین فرماندهان پس از اسکندر بود.
پس از مرگ سلوکوس، پسرش آنتیوخوس اول جانشین او شد و امپراتوری سلوکی را ادامه داد. با وجود چالش‌های داخلی و خارجی، این امپراتوری تا قرن اول پیش از میلاد دوام آورد.